Die mooie glazen staan daar maar te staan

Een blik op mijn mooie wijnglazen…..

Vandaag de zeventiende dag, de zeventiende dag alweer!

Wat bij mij het meeste opvalt, is het heerlijke slapen.

Met af en toe de herinnering aan een eigenaardige droom.

Na de eerste week houdt het ‘oude mannetje in mij’ zich rustig.

Dat wil zeggen dat ik tussen vijf en zeven goed kan dealen met mijn trek.

Ik doe eigenlijk niet zo veel anders dan voor 1 januari is me opgevallen.

Geen extra dingen om te ontspannen/ontstressen.

Alleen doe ik wat langer over de rituelen als ik thuiskom uit mijn werk…

Heb ook niet echt de behoefte om mocktails te gaan bereiden of te drinken.

Wel af en toe een 0.0 bier, maar dan een echt lekkere en thee en water smaken beter dan ooit. So far so good.

Gisterenavond naar een lezing/debat in Amsterdam geweest.

Het ging over een essay geschreven door Paul Verhaeghe (hoogleraar psychologie Universiteit Gent), hij was er zelf ook.

Titel van het essay: Over normaliteit en andere afwijkingen.

Waar het onder andere op neer kwam, is dat de zorg en dan met name de GGZ gestuurd wordt door de economie.

En dat het tijd wordt dat mensen die niet mee kunnen in de ratrace van vandaag (op hun manier) door de anderen weer gezien worden.

Mooie gedachte vind ik dat. Want zijn we niet met velen aan het watertrappelen?

Dure huizen, hectische banen, kinderen (die ook overal heen moeten) veel vrienden en

dientengevolge veel feestjes? En: sporten, gezond eten, bijhouden wat er in de wereld gebeurt?

Zou dat niet een van de redenen kunnen zijn waarom veel mensen naar de fles grijpen aan het eind van weer een slopende dag?

De Talking Heads hebben hier een prachtig nummer over geschreven, zeker 30 jaar geleden: Once in a Lifetime.

De grote vraag zou kunnen zijn die mensen (vanuit hun prachtige auto, huis enz.) zich wellicht afvragen hoe ze in godsnaam daar terecht gekomen zijn.

Zaterdag een feest met dansen.

Ik hoop op veel leuke, dansbare muziek. In mijn geval betekent dit soul en funk.

Maandag een etentje met mijn collega’s. Heerlijk Aziatisch dus kom maar op met de thee!

Ik betrap me af en toe op de gedachte: zo goed als ik me nu voel, wil ik me blijven voelen.

Om vervolgens te denken, jee waarom heb ik deze vriend zolang naast me gehouden.

Spijt?

Glazen voorlopig in de kast laten staan en het passen doortrekken naar begin april?

Wie weet……