Liesbeth: hoe kom ik de zondag door?

13 januari 2018. Al 12 dagen zonder alcohol. Oké toegeven minus 2x één drankje in week 1. Beginnersfalen. Het is toch wel lastiger dan gedacht. Maar ik wil het wel volhouden; ik ben toch niet verslaafd aan alcohol?! Dus nu WIL ik het me niet meer permitteren om toe te geven aan zin in een wijntje. Gewoon nog 18 dagen niet. De tijd gaat vanzelf voorbij. Ik kan dit. Echt. Tuurlijk. Het is ook op heel veel momenten helemaal niet zo moeilijk. Heel vaak denk ik niet aan alcohol. En als ik er wel aan denk, heb ik verschillende manieren om mezelf door de moeilijke momenten heen te slepen.

Truc 1. Iets doen. Een dom huishoudelijk klusje of even de hond uitlaten volstaat prima. En hond ook nog blij.

Truc 2. Vermijd alcoholmomentjes. Bijvoorbeeld door eerder naar bed te gaan. Of ’s avonds een spelletje te doen met de kinderen (die alle drie nog onder de 18 zijn en waarvan er in ieder geval twee nog geen alcohol drinken).

Truc 3. Denken aan wat een feest deze dagen zijn voor mijn lever. Die is nu fijn aan het herstellen.

Maar dan deze zondagmiddag… Het is de hele dag al donker. Het miezert. Alle gezinsleden doen in slow-tempo hun ding. Lekkere broodjes, kopjes koffie. Maar vanaf 15.00 uur is het gedaan met de rust en slaat bij mij de onrust genadeloos toe. Ik weet: dit is zo’n zondag waarbij een lekker wijntje past aan het einde van de middag. De onrust begint nu al. Oh help, hoe kom ik dit door. Afleiding. Tuurlijk, dat is het. Ik neem de hond mee en ga naar buiten. Heerlijk. Bij thuiskomst voel ik me weer helemaal blij en gezond. 16.00 uur. De hond ligt inmiddels in een halve coma op haar kussen en bij slaat bij mij de onrust weer toe. Kom op, nog 18 dagen vol houden Lies. Ik hang een wasje op. Het is inmiddels 17.00 uur. De onrust blijft. Alle trucs ten spijt. Maar waar heb ik het nu zo moeilijk mee? We hebben helemaal geen wijn in huis. Oh dat is fijn. Lekker rustgevend. Maar… wel nog een biertje in de bijkeuken. Zal ik… Als ik… Nee, nee. Niet doen. 17.30 uur. Weet je wat, ik ga proberen een blog te schrijven. Schrijven lijkt me altijd al leuk, waarom dit niet proberen? Ik lees ook graag de blogs van anderen. En al helemaal de blogs van mede IkPassers. 18.00 uur. Manlief begint te koken. Kan ik nog even doorgaan. Ik bedenk dat ik het afgelopen jaar wel eens naar de supermarkt ben gegaan op zondag voor een vergeten ingrediënt, en dat ik dan en-passant een flesje wijn meenam. Omdat ik daar zo’n zin in had. Ging ik voor het ingrediënt of was dat een excuus? En nu: ik heb er niet eens aan gedacht om een flesje wijn te kopen. Wat goed van mij. Zo erg is het dus nog niet met mij. 18.30 uur. We gaan eten. Gered. De middag waarbij een rood wijntje zo lekker past, is voorbij. Ik heb het gered. Yes. En een nieuwe manier ontdekt om een alcoholmoment door te komen. Ik ben benieuwd hoeveel blogs ik nog ga maken komende dagen.