Lienke blogt 2

Het is bizar hoe bewust je je bent van alcoholgebruik als juist jijzelf niet meer meedoet. Werkelijk overal is drank. De Deense misdaadserie Dicte volg ik al een tijd en eigenlijk is het me nooit eerder opgevallen dat er bijna in elk shot en bij elke gelegenheid drank te zien is. Tot nu. Alsof het de normaalste zaak ter wereld is.
Dat het ook hier in Nederland de normaalste zaak is bleek wel toen ik afgelopen woensdag, tijdens een dagje zwembad met de kinderen, rustig door het blad Vriendin bladerde. Mijn oog viel op een soort advertentie van het blad zelf met de strekking ‘De beste therapie is…. Een vriendin en een glas witte wijn’. Misschien zijn het mijn afkickverschijnselen maar het verbaasde me enorm. Vaak genoeg las ik verhalen van alcoholisten die ooit waren begonnen met drinken omdat het zoveel troost kon bieden. Onder het mom van ‘Neem maar een lekker glaasje, daar word je zo lekker rustig van’, na een ingrijpende gebeurtenis.

Dat ik deze link met alcohol niet leg komt omdat ik me juist hiervan heel bewust ben geweest. Drank is nooit de oplossing. Drank heeft voor mij dan ook echt een feestelijke tint. Ik vind het gezellig, ik word er losser door, praat makkelijker, voel me vrolijker en bovenal vind ik het echt heel erg lekker. En natuurlijk heb ik echt wel eens een drankje genomen tijdens een huilbui maar ook heel bewust niet als ik alleen op de bank zat te snotteren.

Het is bizar hoe bewust ik me al ben van het alcoholgebruik om mij heen maar dat sterkt me alleen maar om door te gaan. Niet alleen voor mijn eigen bewustwording maar zeker voor mensen om mij heen. Ik heb een speldje en een bandje besteld zodat het letterlijk zichtbaar is dat ik mee doe. Niet alleen om vragen af te weren maar juist om het gesprek aan te gaan. Want dat is naast een maand alcoholvrij leven een tweede doel geworden; niet alleen míjn ogen openen maar zeker die van de mensen om mij heen.