Blogger aan het woord

En dooooorrrrr

Quitters Day en Blue Monday zijn weer achter de rug! Blue Monday viel wel vroeg dit jaar; ik was er nog niet echt aan toe. De zin of onzin van Blue Monday zegt me niet zoveel. Het blijkt ontstaan te zijn als marketingstunt voor de verkoop van zonvakanties. Het is dus niet noodzakelijk een deprimerende dag.

Quitters Day kende ik niet. Hier ligt wel enig onderzoek aan ten grondslag (zie column Quitters Day).

Er zijn veel dagen in een jaar waar je al dan niet iets mee kunt of wilt. Het is ook altijd wel ergens ‘wine o’clock’. Tot nu toe sla ik dat tijdstip nog steeds over, dus het gaat goed met Dry January. We zijn over de helft van de maand en ik heb er vertrouwen in dat ik het weer ga redden en dat het automatische en vanzelfsprekende alcoholische drankje steeds minder automatisch zal zijn en steeds meer een bewustere keuze. Ieder glas, met of zonder alcohol, krijgt daardoor meer aandacht. Het gedachteloos naar binnen gieten van het een of het ander wordt verleden tijd. Het is bewust een drankje kiezen en drinken, in het moment. Heel mindful.

Als ik dit onder de knie heb, heb ik in de toekomst misschien geen IkPas meer nodig. Dan is er gewoon vanzelf af en toe een pauze of -andersom- een IkPasNiet? Eigenlijk denk ik niet dat dat een aanrader is. Persoonlijk niet en maatschappelijk ook niet. Een soort periodieke ‘spring break’ lijkt me niets, een verplicht moment om helemaal los te gaan met alle excessen van dien. Alhoewel: bij een IkPasNiet-periode merk je misschien wel wat de nadelen zijn van fiks alcoholgebruik. En dus kun je de voordelen van het niet gebruiken van alcohol in een IkPas-periode sneller zien en voelen? Wie weet.

Na drie weken passen voel ik me goed. Fit en uitgerust. Als ik niet pas voel ik me ook niet slecht, maar ik heb het idee dat er een klein verschil is. Dus laat ik de resterende tijd maar gebruiken om te voelen of het echt zo is en ik mezelf niet voor de gek houd.