Een lijst

Hoe grondig ik onze keukentafel ook opruim, toch blijft er altijd wat liggen. Een onbestemde kluwen snoeren en adapters. Overdag niet meer dan een irritant vuiltje in het oog, ’s avond de toog waaraan dorstige mobieltjes zich laven.

Maar de ergernis groeit. Het vuiltje in het oog voelt langzaamaan als een kiezelsteen in mijn schoen. En laat ik zeggen dat de lockdown en het thuiswerken daar niet aan meehelpen. Óf ik kom langs die tafel om mijn broodnodige shotjes koffie te halen, óf ik werk aan die tafel met voortdurend die kluwen in mijn ooghoek.

De combinatie van lockdown en IkPas maakt dat tijd en energie verworden tot een soort ‘extended version’. Beter dan vervelen is dan die kwispelende creativiteit los te laten en rond te laten rauzen.

Dus hoe ga ik die apparaatjes integreren in het interieur van ons alledaagse huishouden?

Ik realiseer me dat ik hier eigenlijk al maanden mee bezig ben. Weliswaar in mijn achterhoofd, maar wel ermee bezig. De ontwerper die ik ooit in een vorig leven was, ontwaakt uit een diepe slaap en rekt zich uit. Een laadstation! Een verticale plek met geïntegreerde stekkerdoos en adapters. Dat alles in een barokke lijst. Zo ‘over the top’ mogelijk.

Op mijn tablet log ik in op Marktplaats. Daar moet de juiste maat met overdreven veel tierelantijnen toch te vinden zijn. De lijst met lijsten (!) lijkt eindeloos. Ik scrol en scrol en vind uiteindelijk een geschikt exemplaar. Na wat berichten over en weer, is niet de prijs het struikelblok is maar wel het ophaalmoment. Verkoper verblijft onverwachts in het buitenland en is voorlopig niet terug in Nederland. 

Dit werkt voor mij niet. Het kriebelt en ik wil aan de slag. In deze pasperiode zonder relaxerend drankje is geduld nog minder mijn sterkste punt…

Mijn zoektocht wordt vervolgd en een tweede exemplaar dient zich aan. Op aanvaardbare rijafstand en een goede prijs. Helaas blijkt deze veel te groot. Dus ook deze laat ik aan me voorbij gaan.

De kriebel wordt alleen maar erger en ’s avonds in bed struin ik nog een laatste keer Marktplaats af.

Ik reageer op een advertentie van iemand dichtbij, die een mooie prijs vraagt voor zijn kitscherige lijst. Het contact verloopt soepel en we sluiten de deal.

De dag erna rijd ik een typisch Utrechtse wijk in. Dertiger jaren woningen links en rechts en de straat smal. Als ik voor de deur sta zie ik door het erkerraam de lijst staan. Ik constateer dat ik iets te enthousiast ben geweest. Ik was dan wel nuchter toen ik hierop bood, helder was ik zeker niet!

Het is een knoeperd van een gouden lijst, zo groot dat ik me zelfs afvraag of ik hem wel in de auto krijg. De vriendelijke verkoper helpt hem naar mijn auto te sjouwen. Met de bank neergeklapt past hij er ternauwernood in. 

“Je gaat er toch geen spiegel in doen, he?” Als ik mijn wilde plannen met hem deel, knikt hij goedkeurend.   

Bij thuiskomst is de blik van partner meewarig als ik het gevaarte probeer uit de auto te tillen.

Ik word er een beetje lacherig van. Wat dacht ik wel niet toen ik hier een bod op deed.

Binnen lijkt hij van maatje L naar XL te groeien. Het is dan ook even zoeken naar plek om hem te parkeren.

Een hand in mijn zij, de andere hand krabbend aan mijn hoofd, illustratief voor de lichte wanhoop over mijn aankoop. Zo ongeschikt waar ik hem voor bedacht had.

En nu? 

Krap balancerend op de vensterbank en geborgd met een fikse plug in de muur hangt in de hal tussen kamerdeur en meterkast de lijst met een enorme foto. Onze jongens kunstzinnig vastgelegd. Het lijkt wel een lp-hoes. En die afgedrukt op reuzenformaat.

Op de keukentafel liggen nog steeds een papierstapel, snoeren en adapters. Dat zal de aard van de beestjes zijn die hier wonen. Beetje mopperig word ik er nog steeds van.

Maar van simpelweg even door de hal lopen, kan ik nu heel blij worden…

Tip van Francis:

Maak iets, pak iets op, doe iets nieuws. Een gek plan, een creatieve gedachte, kijk maar waar het schip strandt.

En wees niet te streng voor jezelf. Perfectionisme werkt je hierin alleen maar tegen.

Gegarandeerd een goed tijdverdrijf, helemaal tijdens IkPas. 

Maar ook daarna 😉