Proost!

Ik heb het druk op mijn werk. Mijn 29 examenleerlingen doen deze week een mondeling schoolexamen over hun boekenlijst en mijn voorbereiding en de mondelingen zelf doe ik voor en na de gewone lessen. De examenspanning slaat toe op school en dus spreek ik mijn mentorleerlingen uit 6 atheneum op die paar momenten die nog beschikbaar zijn in pauzes en tussenuren. Dan ligt er ook nog een stapel boekrecensies van mijn vier vijfde klassen en poëzietoetsen van twee vierde klassen.

Daarnaast ben ik druk aan het klussen in huis: er moet geschilderd worden en getuinierd, ik ben op zoek naar nieuwe vloerbedekking voor de overloop, er zitten raamscharnieren los en op zolder hangen twee lampen zonder kap.

Genoeg redenen om ’s avonds laat te denken, dat ik een wijntje heb verdiend of nodig heb. Al die klussen heb ik toch maar mooi gedaan, zeg. Mijn hoofd zit er nog vol van en het is al laat en een drankje helpt me om me te ontspannen. Maar ik doe het niet. Ik neem een warme douche of ga twintig minuten mediteren. Dan slaap ik ook snel in, ik slaap beter door en word de volgende ochtend wakker met een echt opgeruimd hoofd in plaats van met alle gedachten die ik de avond daarvoor heb verdoofd met dat glas wijn.

Toch heb ik deze week gespijbeld. Niet om een van de redenen hierboven maar omdat mijn vriend en ik een huis hebben gekocht. Tijdens het hele proces van bezichtigen, overleggen, nog eens kijken, nog meer overleggen, rekenen, meten, plannen en nog veel meer van dat soort zenuwachtige drukte heb ik niet gedronken. We doen het allemaal samen en dat helpt al enorm tegen stress en getob.

Maar ja, toen kwam het bericht dat het huis van ons was en dat het mooier en fijner is dan we ooit hadden durven dromen. Toen kwam de champagne op tafel en konden we met de twee zonen die thuis waren én een vriend van een van hen die toevallig kwam aanwaaien het glas heffen. Het was niet eens heel veel en het ging ook helemaal niet om het gevoel van die paar slokken. Het ging om de knallende kurk, het getinkel van de glazen en het blije gevoel dat in alle ogen straalde.

Gerelateerd

Blog Hanneke

Oh, die lever

Mijn vijfdeklassers zijn begonnen aan het serieuze werk: de schoolexamens. Voor het vak Nederlands hebben ze er niet zo veel en dus is elk schoolexamen een bron van lichte paniek.…
Lees meer
Blog Hanneke

De telefoon challenge

Ik was een week op excursie met 39 vijfdeklassers, pubers van een jaar of zestien. In normale schoolweken doen ze wat alle zestienjarigen doen: ze komen naar school omdat het…
Lees meer
Blog Hanneke

Hartendief

Ik heb corona. Twee jaar lang heb ik om de lockdowns heen op school gewerkt: honderden kinderen om me heen, soms zelfs de helft van een klas ziek thuis, en…
Lees meer
Wijzig instellingen voor chat