Blogger aan het woord

Bijna twee maanden geen druppel en dat nagenoeg moeiteloos. Nagenoeg. Er zijn enkele momenten geweest dat er iets in m’n oor gefluisterd leek te worden over ‘waarom niet’ of woorden van vergelijkbare, maar vooral onduidelijk verleidelijke strekking. IkPas geeft tips om deze momenten te tackelen. Dus, als ik de deur van de koelkast open, daar een aangebroken fles witte wijn zie staan en daar deze keer wel op aansla, dan stel ik me al snel de vraag: waarom zou ik het doen? En met het stellen van die vraag is de zaak al afgedaan. De tijdelijke zucht verdampt waar ik bij sta. Ergens, diep in mijn hersens, presenteerde iets mij een beloning als een plots opkomende wind. Ik stel mij voor dat het daar ligt te wachten op een gelegenheid om zich te laten horen, zorgvuldig loerend naar een gelegenheid om het maar weer eens te proberen. Kroegen, etentjes, de pauze tijdens een theatervoorstelling, een feestje, een slijterij, een film, vijf uur tijd om te koken met een glas, vrienden op bezoek, het zit effe niet zo mee of juist heel erg wel mee, het is erg warm ik heb dorst dus tijd voor een koud biertje of even lekker ontspannen. Er hangen veel haakjes aan mijn muur met redenen om alcohol te nemen. Dan is er nog de sociale druk die ik nog het meest zelf verzin. Het best medicijn tegen mogelijke verleidingen is mijzelf in het openbaar voor te houden dat ik tot ik tot voor 1 januari van dit jaar teveel dronk. Dat ik in december met enig verlangen uitzag naar de nieuwe maand zodat ik een krachtige reden had om niet meer te hoeven drinken. Hier moet ik dan bij vertellen dat ik geruime tijd in de verslavingszorg heb gewerkt en dondersgoed weet wat alcohol teweeg brengt, maar dat ik met die kennis in de achterzak meende zelf wel te kunnen bepalen wat goed voor mij is en dat er in mijn geval geen sprake kon zijn van verslaving. Verslaving is voor die types die ik toen langs zag komen: levercirrose, Korsakov, vitaminetekorten, leugens, zucht naar aandacht en veel zelfbeklag wanneer het drinken was gestaakt. Zover was ik niet en zou ik ook nooit komen. Maar intussen haalden we uitstekende wijnen uit Frankrijk, reden wijnproeverijen af en genoten van het heel goede leven dat zich zeker in warme zomers voor ons uitstrekten. Een lunch in Frankrijk was er een met een voortreffelijke rosé en een diner met nog betere rode wijn. Dus mijzelf de spiegel voorhouden op een moment dat er vanuit het binnenste iets begint te jengelen helpt. Het wijd en zijt verklaren dat ik niet meer drink, maakt een weg terug bijna onmogelijk, tenzij ik de hele wereld, maar vooral mijzelf wil bedonderen. Ik heb veel uit te leggen als ik in het openbaar een wijntje neem en iedereen zal weten dat ik een lulverhaal ophang, vooral ik zelf.

Zo bouw ik verdedigingswerken voor het geval dat stemmetje van binnen meer kracht weet te verzamelen – je weet het nooit – en erg overtuigend gaat klinken. En laat ik vooral niet vergeten te vermelden dat ik alle voordelen van een leven zonder alcohol in volle kracht ervaar. Ik slaap als een engeltje, verlies kilo’s, sport makkelijker en ben scherper.