Blogger speaking

Mijn buikvet is nog steeds niet geslonken maar de cravings zeker wel. De zin in die fles wijn is vooral op bijeenkomsten waar ik liever niet zou willen zijn. Zodat ik mij kan verstoppen in het glas en mezelf niet onhandig of onzeker hoef te voelen. Ik denk weleens dat mensen die nooit alcohol drinken toch enorm tevreden zouden moeten zijn en geen issues of wat voor ellende dan ook hebben? Het lijkt me zo makkelijk om het leven door te stappen als je geen katers hebt, je geen cravings hebt of je verdoofd voelt. Gewoon lekker puur en een natuurlijke honger naar alles wat gezond voor je is.

Nou ik heb dat dus niet.

Maar we gaan de vierde week in en ik lees dat er ergens in die tweede maand de balletjes met gelukshormonen en vitaliteit zich weer samen gaan voegen zoals de atomen. Oh, ik kan niet wachten want voor iemand die weinig serotonine aanmaakt en waarbij de neurotransmitters meer in de war zijn dan netjes in de pas lopen wordt dit een walhalla. En dan gaat dat buikvet ook eindelijk luisteren. Samen met de zin (die ik weer heb gekregen door niet te drinken) om te sporten word ik ooit nog een Heleen van Royen. Ga ik misschien eindelijk die memoires schrijven en lig ik in bed met een lustige prins die ook aan de kamillethee verslaafd is. Dit allemaal met mijn strakke billen, buik en gespierde benen. En deze dromen sta ik mezelf allemaal toe, omdat ik ergens anders de beloning uit wil halen. Buikvet maakt plaats voor huidhonger wat ik overigens een akelig woord vind maar je snapt wat ik bedoel.

Steeds meer besef ik hoeveel tijd ik eigenlijk heb weggegooid door te veel alcohol. Ik zou bijna boos op mezelf worden, maar heb al te lang in schuldgevoel gebadderd. Het wordt tijd om door te zetten nu, fris en fitter door het leven met een gezonde mind. Ik realiseer mij ook dat het nu pas gaat beginnen. Deze maand doen er heel veel mensen hetzelfde: pas op de plaats. Maar straks als de lente weer begint en de eerste zonnestralen op mijn bakkes schijnen, wordt het weer lastiger om een Aix en Provence rosé af te slaan. Maar tegen die tijd is mijn buikvet misschien met een centimeter geslonken en dompel ik mij in een ijsbad en verzoen ik me met mijzelf. Was het maar lente…..