De eerste week overleefd.....het ergste trillen is voorbij, ik kan mezelf eindelijk weer scheren zonder levensgevaarlijk gewond te raken, en de soep gaat voor het grootste gedeelte weer ín mijn mond, in plaats van lángs mijn mond.
7 hele dagen zonder biertjes; leek het vooraf een eeuwigheid, is het achteraf gezien voorbij gevlogen. Op oudejaarsdag en -avond nog wat gele rakkers en roze bubbels achterover getikt, maar kort na middernacht ging de schakelaar om. Die befaamde schakelaar, ergens diep verborgen tussen de pariëtale en occpiitale hersenkwab, ietwat roestig want al even niet gebruikt, maar na een klein beetje kruipolie meteen weer paraat. De schakelaar die meestal op vol gas staat, maar mij ook al vaker heeft behoed voor het kwaad. Ik ben nu eenmaal niet van minderen of middelen, afbouwen vind ik verschrikkelijk en marchanderen al helemaal. Je doet het of je doet het niet. Klaar. Dus lang verhaal kort; ik pas nog steeds, hoewel ik het zondag wel even lastig had. Schreef ik in mijn vorige blog al over de Leenderbostrail en mijn vreselijke visioen, was de werkelijkheid nog erger, bijna onmenselijk zelfs.
Niet alleen vertoonde mijn startnummer de toevoeging – Ik Pas – maar ook toverde de race director tijdens de briefing een heerlijk ijskoud (want dat was het buiten ook) flesje Hertog Jan tevoorschijn waarbij hij uitlegde dat hij net juist nu Marcel paste, een nieuwe biersponsor had gevonden. Gejoel alom en ik als de bekende boer met mijn mondhoeken omhoog. Maar toen ik na ruim 50 kilometertjes braaf aan mijn heerlijke appelsap/spa rood zat te lurken en mijn loopmaatje vrolijk proostte met zijn Hertogje; kreeg ik wel even last van moordneigingen. Uiterlijk onbewogen droeg ik mijn lot, maar mijn hart huilde en mijn lever hunkerde.
Mocht je je trouwens vervelen, kun je het hele verhaal lezen op mijn persoonlijke FB blog https://www.facebook.com/praatjesopdepaadjes
En dan kom ik nu bij de beoogde voordelen......ik ben ze nog niet tegengekomen (behalve dan dat ik vorige week niet heb toegeslagen toen de Hertog in de bonus was). Volgens zeggen zou je je niet alleen fitter en energieker moeten voelen, ook zou je slapen als een baby. Nu ligt mijn babytijd al even achter mij, maar ik kan me niet herinneren ooit eerder gedroomd te hebben van woeste golven, jankende wolven, achtervolgingen door mannen met enge geweren, een afspraak met Donald Trump en skieën op angstaanjagend snel smeltende sneeuw. Mocht ik al niet afvallen door mijn gestopte alcoholinname (wat tot dusverre ook nog niet echt het geval is), gaat dit op zeker gebeuren door mijn escapades, want ik heb t ’s nachts stikdruk. Wanneer je deze activiteiten dan optelt bij een door stromen prikwater overijverig en geagiteerd leidingwerk snap je dat mijn slaapritme nog niet volledig voldoet aan de verwachtingen. En of ik me nu fitter en energieker voel is mij ook nog niet geheel duidelijk, waarbij ik mezelf ook nog eens afvraag of dit lastig te definiëren gevoel nu wel of niet wordt veroorzaakt door het gebrek aan alcohol. Met andere woorden; ik heb het idee dat ik voor Jan Joker aan het passen ben. Het goede nieuws is dan weer wel dat ik nog 23 dagen heb om mijn ongelijk te bewijzen. Ik houd jullie op de hoogte!
279.357
deelnemers gingen je voor