Tijd voor de balans en een besluit

Bijna drie kilo lichter, een betere nachtrust, nul nachtzweetpartijen, vrijwel stressloos en een alsmaar stijgende VO2Max… Dat is de optelsom van twee maanden geen alcohol. Als het allemaal in een pil zou zitten, zou half Nederland hem slikken! Maar het gaat niet in het slikken van een pil, het gaat om iets dat je moet laten, en in de praktijk blijkt iets laten veel moeilijker dan iets doen. Hoe dat werkt, weet ik na deze twee maanden niet. Wat ik in die tijd wél heb ontdekt, is welke rol alcohol in mijn leven speelt en wat voor soort drinker ik ben. Ik ontdek dat alcohol hetzelfde voor mij symboliseert als ooit de sigaret: avontuur, vrijheid en autonomie. Als student op kamers voelde ik me gelukkig als ik tijdens een avondje alleen met een glaasje wijn naar m’n favoriete muziek luisterde en m’n hersenspinsels in m’n dagboek schreef. Ik deed een hele avond over dat ene glas, intens tevreden met het moment (autonomie). In een goed restaurant is het niet de gewoonte, maar de nieuwsgierigheid naar de match tussen wijn en gerecht, en -eerlijk is eerlijk- ook het verhaal dat een goede sommelier erbij vertelt (avontuur). Als ik vijfentwintig kilometer heb gewandeld, is die koude Weizen op een terras een heerlijke afsluiting van een mooie dag (vrijheid). In de vier categorieën die wel worden genoemd -sociale gelegenheden, traktaties, negatieve emoties of zwakke verdediging- val ik daarmee vooral in de categorie ‘traktaties’. En ik weet, dat ik -nog- niet sterk genoeg ben om te zeggen: ‘Ik zoek die beloning wel in iets anders.’ Dus wat nu?! In de NRC lees ik een artikel met als kop Wat te drinken als je niet drinkt. Het gaat over hoe ‘en vogue’ alcoholvrij leven aan het worden is en dat er inmiddels zoveel goede alternatieven zijn. De boodschap voelt als eentje ‘van daarboven’, net dat duwtje dat ik nodig heb om me ook in te schrijven voor de volgende queeste: 40-Dagen-geen-druppel. Tussen KortDroog en de volgende challenge zit één dag: 1 maart. Een paar weken geleden dacht ik nog: als ik doorga, dan trek op die ene dag een mooie fles open. Nu realiseer ik me dat dat precies blootlegt in welke categorie drinkers ik zit. Ik merk dat het niet goed voelt om mezelf te belonen met iets waar ik helemaal geen zin in wil hebben. Het alternatief dat ik heb bedacht, stemt me vrolijk. In aanloop op de volgende uitdaging mag ik van mezelf op drankjacht. Voor de komende IkPas-tijd koop ik veertig alcoholvrije drankjes die ik nog niet ken. Voor elke dag één. Ik ga ze beoordelen met dezelfde nieuwsgierigheid als een exotische whisky of een nieuwe wijn. Alleen al de gedachte aan dit avontuur veroorzaakt een blijheid die geen borrel kan evenaren. Kom maar op met die volgende uitdaging. Margreet (51) woont met man en puberzoon in het midden van het land. Ze is inmiddels een ervaren IkPasser, al waren niet al haar pas-pogingen even succesvol. Na Dry January deed ze ook mee aan KortDroog.