Schoonmaken en fietsen

Als ik een tijdje niet drink, word ik doorgaans bevangen door een enorme opruim- en schoonmaakwoede. Of misschien is het andersom: als ik regelmatig drink, laat ik de dingen versloffen, om ze in nuchtere toestand weer op te pakken danwel te herstellen. Afgelopen weekend was het weer zover, misschien gesterkt door het mooie weer (voorjaarsschoonmaak?!). Ik heb de tuin opgeruimd, het huis schoongemaakt en de auto gewassen. Ook de kinderen moesten eraan geloven: kamers opruimen! Heel erg vonden ze dat overigens niet. Dochter (8): ‘ja, mijn kamer is best wel een rommeltje.’ Waarna zoon (9) zei: ‘mijn kamer is een regelrechte ramp!’ Ja. Dat was waar. Dus we gingen aan de slag. Box mee naar boven, muziekje erbij, en opruimen maar. Het was een enorme klus en de kinderen hadden enige hulp en aansporing nodig, maar het is gelukt. Alle slaapkamers, ook die van mij, zien er weer tiptop uit! Het lekkere weer maakt me blij. Ik geniet ervan om in de tuin in de zon te zitten. Met een boek en een wijntje... O nee. Waar ik voorheen dronk om met lastige emoties om te gaan, heb ik tegenwoordig het meeste zin in wijn als ik vrolijk ben. Als ik een tijd niet drink, word ik vrolijker, voel ik me fitter. En dan neemt dus ook m’n zin in wijn toe. Op wilskracht houd ik het nu (nog) vol om niet te drinken. Focussen op wat ik die avond nog wil doen: een goed boek lezen, of een spannende serie kijken. En me voorstellen hoe ik de volgende ochtend uitgeslapen en fit wakker ga worden. Het blijft nog lastig, vind ik. Dan nog iets anders. Ik houd van fietsen. Zo veel, dat ik pas een half jaar geleden m’n rijbewijs heb gehaald. Ik deed alles op de fiets: naar m’n werk, naar vrienden (ik kon dus altijd drinken) en op vakantie. Nog steeds vind ik het fantastisch om op fietsvakantie te gaan: tentje, slaapspullen, kookspullen mee en fietsen waarheen je maar wilt. (Hoewel ik het gemak van een auto inmiddels ook zeer waardeer.) Ik heb mijn fiets 12,5 jaar en 60 000 kilometer geleden gekocht. Die fiets is nu op. Alle tandwielen en assen rammelen. No surprise; ik wil weer dezelfde. Maar sinds de coronacrisis zijn er wereldwijd twee keer zoveel fietsen verkocht. Ook de onderdelen zijn schaars. ‘Mijn’ fiets heeft nu een levertijd van acht maanden. Kak. Ik heb vele websites afgestruind. Nou ja, dan maar plan B: tandwielen vervangen en het nog even rekken op m’n huidige fiets. Daarom ging ik vanmorgen even langs bij de werkplaats van de (kleine) fietsenwinkel hier in de straat, hopend dat ze nog wat onderdelen op voorraad hadden (want ook die zijn schaars in de coronacrisis). Toen ik had uitgelegd wat ik eigenlijk wilde (merk, model, maat) en er lachend aan toevoegde dat dat in deze tijd natuurlijk niet zo snel zou lukken, zei de verkoper: ‘dat komt me bekend voor, ik ga even in het magazijn kijken.’ Verkooppraatjes, was het enige wat ik dacht. Even later kwam hij terug met ‘mijn fiets.’ De fiets wordt in elkaar gezet en morgen kan ik ‘m testen. Ik weet wat ik dit weekend ga doen!