Pauzeren zonder fantastische resultaten

Afvallen, beter slapen, fitter zijn, vol energie, glanzende huid: als je pauzeert dan hoop je een of meerdere van deze voordelen te ervaren. Voor Elizabeth (50) gaat die vlieger helaas niet op. Toch houdt ze vol en is ze blij met haar keuze om de alcohol voorlopig te laten staan. “De eerste keer dat ik meedeed aan IkPas was in 2019. Daarna kreeg ik in plaats van een ‘stabiele’ meer een knipperlichtrelatie met alcohol. Dan weer een periode wel, dan weer niet. Maar als ik dronk, dan werden al snel mijn weekenden op de een of andere manier steeds langer. Want op maandag was er nog wel een restje van het weekend en op donderdag een verjaardag. Op zich vond ik dat ik mijn alcoholgebruik altijd wel onder controle had. Ik wist meestal wel wanneer ik moest stoppen. Maar sinds ik in de overgang ben, kan ik mijn lichaam niet meer vertrouwen. Soms leek ik na één wijntje al aangeschoten. Ook zat het me dwars, dat de verleiding om wel te drinken, voor mij groot was. Ik zei er sportlessen voor af of concludeerde de volgende dag dat die twijfel of dat laatste glaasje nog wel kon, terecht was geweest. Ik pauzeer sinds 1 januari. En ik heb met mezelf afgesproken dat ik voor de honderd dagen ga. Dat is nu nog zo’n vier weken. Dat gaat me eigenlijk veel te snel. Ik ben er nog niet uit welke rol alcohol in mijn leven mag spelen. Dus verleng ik mijn honderd dagen met een ‘sober spring’. Dan pauzeer ik in ieder geval tot en met juni. Ik merk tot nu toe helemaal niets van mijn pauze. En daarmee bedoel ik dat ik er voor mijn gevoel lichamelijk of mentaal niet op vooruit ben gegaan. Misschien heeft dit deels te maken met de menopauze waar ik me op dit moment in bevind. Maar waar het ook aan ligt: ik slaap eerder slechter dan beter, word dus niet frisser wakker, voel me niet energieker of blijer en val geen gram af. Maar dat weerhoudt mij niet om door te gaan. Wat mij een goed gevoel geeft, is de trots die ik voel dat ik dit toch volhoud. Ook al ervaar ik geen van de vaak genoemde voordelen, er is wel rust in mijn hoofd. Wat me ook helpt volhouden, is mijn plan B. Voor iedereen die de alcoholpauze net als ik, zonder overduidelijke lichamelijke voordelen ervaart; zorg voor een plan B. Als je start met passen, is er in het begin het blije verheugen, het nieuwsgierige naar wat het je gaat opleveren. Als het je dan niets op lijkt te leveren, maar je wilt het wel volhouden, dan is een plan B wel fijn. In mijn geval: 100 dagen geen druppel, whatever happens. Purpose, zoals Petra Moes het noemt. Want die verleider, of de wijnheks (Clare Pooley) klopt echt wel op de deur en hard ook.