Ook stomme dagen gaan voorbij

Het gaat heel goed met me, over het algemeen. Niet drinken bevalt me goed en ik heb niet veel last van ontwenningsverschijnselen. Tot die ene dag, Ik had voor het eerst in mijn nuchtere periode weer een echte vrije dag. De avond daarvoor had ik mij voorgenomen vroeg op te staan, mijn huisje aan kant te maken en daarna te gaan genieten van een paar momenten voor mijzelf. Maar het ging niet zoals ik het wilde. Ik had slecht geslapen. En voelde mij erg somber, dat nare gevoel in je buik, hoofd een beetje bonzend, bah bah. Ik stootte mijn teen tegen de rand van het bed, op het toilet hing de ceintuur van mijn ochtendjas in de pot. Bij het pakken van een nieuwe doos crackers uit de kelderkast, stootte ik de droppot om. Als ik het op wil ruimen, gooi ik de helft van de voorraad van de planken. Ik heb inmiddels al vier keer, DIT MEEN JE NIET!!! Geroepen. En dan kijk ik naar buiten, het begint heel voorzichtig licht te worden. Ik pak wat te eten, giet mijn beker vol koffie en ik loop naar buiten. Ik woon vlak bij de Maas, dus ik loop naar een mooi plekje, ga op een bankje zitten en ontbijt, drink koffie, terwijl ik over het water naar de zonsopgang kijk. Eenmaal weer thuis, ruim ik de kelderkast op, neem een lekkere douche, trek een mooie jurk aan en tut me op. En dat terwijl ik nergens heen hoef, want corona… Maar gewoon voor mezelf. En ik voel mij al een beetje beter. De rest van de dag doe ik alleen maar dingen waar ik blij van word. Jawel lieve mensen, iedereen heeft zo zijn momenten, vroeger greep ik dan naar de fles, nu neem ik de dingen zoals ze komen, en ik geniet van al het moois om mij heen. Ik eindig zoals ik begon, ook stomme dagen, of momenten gaan voorbij. Een hele fijne dag allemaal.