Lienke blogt 1

Zuipen kan ik het niet noemen, zelfs regelmatig drinken gaat te ver. Met een drankje of 3/4 in de week scoor ik onder de het gemiddelde van de Nederlander qua alcoholgebruik. Dat dit ook wel eens anders is geweest kan ik niet ontkennen. In mijn wilde jaren, ik was twintig en vrijgezel, hield ik van drank. Het was overal goed voor; voelde ik me klote dan dronk ik een drankje, voelde ik me blij dan dronk ik een drankje, voelde ik me gestrest dan dronk ik een drankje. En dat het dan niet bij één drankje bleef nam ik voor lief. Het hoorde erbij, want zonder vette kater op zondag was je maar een saaie doos. Toen ik zwanger werd stopte ik uiteraard met de drankjes maar de eerste slokken na mijn bevallingen waren een waar genot. Er werd een goede witte wijn in huis gehaald en het was alsof de hemel openging toen de eerste slokken mijn keel passeerden. Dat een drankje mij tot op heden dit gevoel bezorgt kan ik niet ontkennen. Ik vind het heerlijk. En ontspannend. En gezellig. Want een avondje met vriendinnen maar zonder drankje kan ik me maar moeilijk voorstellen. En toch wringt het precies daar. Want waarom zou ik het niet gezellig kunnen hebben zonder drankje, waarom zou de avond dan niet compleet zijn, waarom zou ik me dan niet zo vrij kunnen voelen zonder die alcoholroes? Ik ga de uitdaging aan, ik ga stoppen met het drinken van alcohol. Vooralsnog een maand lang. Wie weet voelt het zo goed, zo normaal om ‘Nee’ te zeggen tegen drank, dat ik het wel een heel jaar vol houd. Voor nu maak ik me alleen zorgen want met een etentje aanstaande vrijdag (met vriendinnen), een feestje van oma en een reünie met mijn oude voetbalteam (waarbij de derde helft de belangrijkste helft was) zullen er drie hele grote uitdagingen zijn tijdens mijn ‘dry January’! Lienke