Kiezen

De verkiezingsuitslag van verleden week heeft heel wat teweeg gebracht. Ongeloof, bevestiging, siddering en euforie gaan door het land. Op allerlei plaatsen wordt de politiek besproken: op werk gaat het in de pauzes over politiek, in schoolklassen dagen docenten hun leerlingen uit tot discussie, in mijn gezin worden stevige gesprekken gevoerd. Ik ga hier geen politiek betoog houden, daar zijn andere fora voor, dus inhoudelijk laat ik me nergens over uit. Ik groeide op in een familie waar politiek uitgebreid onderwerp van gesprek was op verjaardagen. De ooms zaten bij elkaar en bevochten verbaal elkaars meningen. Hun generatie was opgegroeid in de oorlog en politiek bewust. Op tafel stonden naast zoutjes ook glazen met sigaretten en sigaren. De rook die de brandende tabaksrolletjes veroorzaakte vulde onze huiskamer. Niemand die zich daar toen druk om maakte. En verder werd er gedronken: sherry, port, wijn en jenever. Volgens mij nooit frisdrank. Eén oom hield de jeneverfles naast zich op de grond zodat hij zichzelf zo vaak als hij wilde kon inschenken. Onder invloed van de drank werden de discussies feller en feller en uit ervaring wisten mijn broers, zussen en ik welke oom steevast als pispaal eindigde. De tantes zaten aan de andere kant van de kamer en spraken over meer alledaagse dingen. Hoe je een groot gezin draaiende hield bijvoorbeeld en of al die kinderen zich nog een beetje gedroegen. Met behulp van een sherry’tje of een advocaatje met slagroom  werd de stemming almaar vrolijker. Ik hoor nog het uitgelaten schateren van mijn tantes. Mijn generatie, de kinderen van al die ooms en tantes, is dus opgegroeid met het voorbeeld van drinken als je samen bent. Dat is lekker en gezellig en hoort er gewoon bij. En als er, zoals in mijn familie, aanleg is voor melancholie en somberheid, heeft alcohol een prettig bijwerkend effect. Met een glaasje op wordt het leven een stuk luchtiger en draaglijker. Dat weten we best van onszelf en elkaar. Dus proosten we nog eens, zeggen dat drank ons verbindt en vragen we ons af wat we zonder alcohol zouden moeten. Ik heb daar zelf vaak genoeg aan meegedaan en me achter die argumenten verscholen. ‘Want zo zijn wij eenmaal met elkaar.’ Tegenwoordig zien de neven en nichten elkaar – helaas – veelal nog met begrafenissen en ook daar vloeit de drank altijd rijkelijk. Steeds vaker ga ik – natuurlijk achteraf – nadenken of dit is wat ik wil. Mijn lieve echtgenoot, die af en toe een biertje neemt, zal mij nooit verhinderen om te drinken, maar kan soms na zo’n alcoholische avond heel subtiel vragen hoe ik me voel. Kleine speldenprikjes, ik mag zelf uitzoeken of en hoe ik daar iets mee doe. En ik merk dat ik heel langzaam aan het omslaan ben. De zorg om mijn gezondheid speelt daarin een rol, hoewel de verzachtende werking van drank blijft lonken. Kiezen gaat deze dagen niet alleen over politiek maar ook om degene die het dichtst bij mij staat: ikzelf. Ik stem sociaal, maar kies in dit verband voor mij.