IkPas straks

Cijfers zijn wel ff een dingetje nu, voor mij. Het aftellen is begonnen. Nog 3 dagen en dan op 31-12-2018 en vanaf 11.59.59 uur zal ik vooralsnog 31 dagen geen alcohol drinken. Dat is het afgelopen jaar wel even anders geweest, er was altijd wel ergens op de wereld een tijdstip met de 5 in de klok. Want dat is het tijdstip dat ik een versnapering mag nemen. Alhoewel niet het hele jaar, vorig jaar ben ik de 1ste 2 maanden van het jaar gestopt. Super fit, trots, alert, 5 kilo lichter. Maar na 2 maanden ging ik met zoonlief een weekendje weg, naar het zuiden van het land. Daar aangekomen kwam de bourgondische beer weer los, 1 bolleke werd 2 en werd 3. Enfin, de toon was gezet en zo langzamerhand sluipt Bacchus weer je leven in. Voor ik het goed en wel doorhad, was het de gewoonste gang van zaken. Jagermeistertje op de piste, ouzootje tijdens de sirtaki in Chios, stevig Bordeauxtje bij dat ene boertje, Budweisertje in Lower Manhattan, en dan nog die zomer met al die lekkere terrassen, heerlijke dagen bij de strandtenten, overvolle en gezellige uitstapjes, ‘even de dag doornemen’ met collega’s op de hoek van kantoor. Kortom altijd wel een reden om een schnaps te nemen. Mijn drankjes als verkleinwoordjes neerzetten, maakt het minder erg. Wie neemt wie in de maling? Kortom het was me weer een jaar wat promillage betreft. En wat heb ik weer genoten. Maar ook het sluimerende gevoel, van mag het een tandje minder? Kerst, sowieso de maand december, is de maand van bezinning en goede voornemens voor het nieuwe jaar. Ik eindig het jaar met een retraite in een klooster, maar wel een met een zuidelijke inslag, dus er zal alcohol vloeien, maar met mate. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 00.00. Gelukkig nieuwjaar en de ‘strijd’ gaat beginnen. Ik heb er goede hoop op en zin in. Proost op de laatste dagen van 2018. Harry