Het verhaal achter de weekenddrinker

‘Yes, bijna vrijdag’, denkt de weekenddrinker, ‘dan ga ik heerlijk genieten van mijn glaasje’. Elleke, Martijn en Nicole vinden dat in ieder geval een groot voordeel aan het weekend. Het geeft de vrije dagen extra glans en doordeweeks blijft de kurk in de fles. Maar dan moet er geen lockdown zijn… Elleke (57) “Vorig heb ik ook ‘gepast’ en sindsdien drink ik echt minder. Ik heb mijn doordeweekse drankjes afgezworen en ben toen een weekenddrinker geworden. Behalve tijdens de eerste lockdown. Toen ben ik teruggevallen en sloop mijn dagelijkse wijntje er weer in. Dat heb ik een tijdje ‘volgehouden’. Op enig moment herpakte ik mezelf en heb ik de consumptie weer teruggeschroefd. En nu doe ik dus weer mee aan IkPas. Vlak voor Dry January heb ik nog gedronken, maar de alcohol versterkte mijn verdrietige gevoel rondom de lockdown. Nu ik pauzeer ervaar ik die verdrietige gevoelens veel minder. Mijn partner drinkt wel iedere avond een wijntje bij het eten. Dat vind ik af en toe best lastig. Stoppen met drinken, of pauzeren, is voor mij een echte eyeopener geweest. Je weet namelijk pas wat alcohol met je doet als je na zo’n nuchtere periode weer wat drinkt. En je kunt best zonder. Al kan ik me toch behoorlijk verheugen op dat wijntje dat ik na 30 januari weer ‘mag’ drinken.” Martijn (46) “Weekend is, zoals voor zovelen, ontspanning. Even geen werk, lekker doen waar ik (meestal) zin in heb. Mijn weekend begon dan ook tijdens het koken wanneer ik mijn eerste speciaalbiertje dronk. Ik hield -en houd- van de zwaardere en donkere biertjes. Die drink ik net zo lief in de zomer als in de winter. Voordat ik meedeed aan Dry January, dronk ik er zo’n 8 tot 10 per weekend. Best behoorlijk dus. Een hele tijd geleden sprak ik met mijn beste vriend over onze alcoholconsumptie. Samen konden wij behoorlijk wat wegtikken aan biertjes. We vroegen onszelf af of we zonder zouden kunnen? Maar we gaven er vervolgens geen gevolg aan. Het was mijn vrouw die wel eens liet vallen, dat het niet de bedoeling is dat ik mijn moeder en oma achterna ga. Zij zijn beiden alcoholist. Mijn oma is inmiddels overleden. Mede door wat mijn vrouw zei, vond ik het tijd voor actie. Ik was intussen behoorlijk nieuwsgierig naar wat het met me zou doen, een tijdlang geen alcohol drinken. Ik kan je vertellen dat deze pauze wonderwel soepel verloopt. Ik heb geen behoefte aan mijn speciaalbiertjes. Ik ga zelfs voor de de overbrugging en de 40 dagen geen druppel challenge. Dat betekent dat ik het eerste kwartaal van 2021 niet drink. En daar is mijn nachtrust heel blij mee. En mijn vrouw trouwens ook, want ik snurk niet meer.” Nicole (47) “Mijn eerste weekenddrankje nam ik voorheen tijdens het koken op vrijdagavond. Bij het eten dronk ik dan nog een glaasje. Meestal maakten we de fles ’s avonds op. Toch zonde om te laten staan. Op zaterdag stond er vaak iets gezelligs gepland. Met familie, vrienden of buren. Daar hoorde ook een paar drankjes bij. Maar als we ’s avonds nog weggingen, dan dronk ik ’s middags niet. Toch was alcohol vaste prik in mijn weekend. Het was, en is, voor mij onlosmakelijk verbonden met gezelligheid. Sociaal zijn. Genieten. Wel vond ik dat ik moest minderen. Drinken omdat je dat nu eenmaal altijd ‘op die en die dag doet’, vind ik geen prettig idee. Nu ik pauzeer, besef ik me weer dat een drankje drinken niet per se nodig is. Mijn vrijdagavond-behoefte is totaal verdwenen. Wel heb ik nog moeite met het niet-drinken bij gezellige en sociale gelegenheden. Al zijn die nu schaars natuurlijk. Ik denk dan ook niet dat ik een geheelonthouder word wat alcohol betreft. Dat wijntje drinken met vrienden vind ik veel te leuk. Maar als ik het daar bij kan laten, dan ben ik hartstikke tevreden.”