Het Orakel van Bali

De blogs die ik voor IkPas schrijf, hebben als terugkerend onderwerp: pensioen.

Wij als gepensioneerden behoren tot een groep die vaak breed uitgemeten in de media wordt genoemd. Meestal gaat het om het ‘kapitaal’ dat wij zogenaamd bij elkaar gespaard hebben, en daar mag dan volgens de politiek wel wat van af. Raar eigenlijk want de meesten van ons worden al meer dan 10 jaar niet meer geïndexeerd.

Ook gaat het heel vaak, te vaak, over gepensioneerden en alcohol, een zeer geliefde combinatie volgens de media. Ondanks dat het er te vaak over gaat zit er een kern van waarheid in. We hebben heel veel vrije tijd, en nu in de lockdown kunnen we geen kant op. Het is helemaal niet verbazend dat sommigen troost zoeken in een dagelijks ritueel dat alcohol heet. Een glas wijn, een biertje of misschien nog iets sterkers. We doen dan ook nog of we een jaar of 40 zijn, maar helaas ons lichaam verandert en we kunnen gewoon minder tegen alcohol dan vroeger. Daarom is het zo fijn dat er acties zijn zoals IkPas.nl , ik ben de Bob, maar ook de huisartsen nemen vaak het initiatief als ze iets signaleren. Bewustwording en een wake-up-call zijn zo belangrijk!

Mijn wake-up-call kwam direct op de eerste dag van mijn pensioen.

De ochtend na mijn afscheidsdiner dacht ik eens lekker te kunnen uitslapen. Ik ben nu toch met pensioen, en dat moet kunnen toch? Het afscheid had mij ook nog een stevige koppijn opgeleverd dus even nog de ogen dicht. Ik ging direct op de eerste dag al in de fout. Mijn vrouw had een afspraak gemaakt bij de dokter voor een APK. Je kent dat wel, bloed prikken, bloeddruk en een ‘hoe gaat het gesprek’. Nu hebben wij een dokter die een fenomeen is in “hoe gaat het”, want zij ziet elke leugen en heeft weer een antwoord op alle ontwijkende antwoorden die ik geef. Mijn dokter is een (top)vrouw, maar ik heb het vermoeden dat ze met mijn vrouw samenspant. Kan niet anders als je op je eerste vrije dag een APK-keuring moet ondergaan. Van tevoren denk je natuurlijk na over je pensioen en een van de eerste dingen die ik had bedacht was, niet bemoeien met wat er in huis gebeurt. Mijn vrouw is het orakel van Bali. Beter meewerken. Voor iedereen beter!

Nu heb ik persoonlijk een hekel aan een dikke buik. Ik bedoel voor mijzelf. Als ik bij anderen ben, dan wil ik nog wel eens mijn buik inhouden. Dan zie ik er beter uit, strakker! Tenminste dat denk ik. Probleem is dat ademhalen echt moeilijk gaat, als je een dikke buik voor een langere tijd wilt inhouden. Ik zat dus vermoeid en ongemakkelijk in de wachtkamer van de dokter. Hoofdpijn, zwetend, ademnood, krampen. De dokter zag er veel beter uit, en op de manier van hoe ze naar mij keek wist ik dat er overleg was geweest met het thuisfront. “Beetje moe Henk?” De uitkomst van de APK stond natuurlijk al vast. Het is een optelsom van feiten. 94 kg, een BMI van 28.4. Oorzaak? Een stevig glas wijn en geen beweging. In feite stond ik al gewoon een paar jaar stil. Een BMI van 28.4 betekent overgewicht en volgens de experts tikte ik op dat moment bijna de obesitaszone aan. Foute boel, en dat ook nog met pijn in mijn hoofd.

Ik zal je de details van het gesprek tussen mij en de dokter besparen. De uitkomst was beschamend. Mijn werkelijke leeftijd was niet meer te meten. Alles viel buiten de marges en in mijn medisch dossier staat nu dat ik hypertensie heb. Te hoge bloeddruk en dat blijft er staan. Altijd! Kom je nooit meer van af. Zonder dat je het eigenlijk in de gaten hebt, behoor je tot een risicogroep. Mijn vrouw heeft het motto Carpe Diem in huis gebracht, en ‘samen oud worden’. Die afspraak met de dokter was een echte wake-up-call, een bewustwording om mijn leven drastisch om te gooien. Afvallen, sporten, minderen met alcohol. De dokter zei: “Meedoen met IkPas, knap je van op, Henk”.

Ik ben nu iets meer dan 4 jaar met pensioen. Ik begon met wandelen. Tussen de 5000 en 7500 stappen per dag. Ik dacht na over hoe ik het beste kon gaan bewegen. Maar het allerbelangrijkste was het drastisch reduceren van de alcohol. Bij elke nieuw APK, die ik nu trouwens zonder angst onderga, werden de uitslagen steeds beter. Bloeddruk de laatste keer 120/85, “niets meer aan doen”! “Dus dan kan de opmerking hypertensie uit mijn dossier, dokter?”. “Nee, dat is geschiedenis en geschiedenis, dat weet je, moet je nooit uitwissen”. Mijn dokter is top, en dat samenspannen is nog beter.

Ben je te zwaar, beweeg je niet en drink je te veel alcohol, dan is er op termijn geen Carpe Diem. De combinatie heeft zo’n impact op je lichaam dat je niet vrolijk oud wordt. Mijn Carpe Diem is mijn vrouw, laat haar maar orakelen. Ze heeft gelijk. Pensioen is leuk, als je zelf ook leuk bent.