Gerb De Column Schrijver: Liefdesdrankje

14 februari 1996. Ik herinner me die dag nog als de dag van gisteren. De dag van de liefde. Ook dat jaar, op mijn toenmalige middelbare school, midden in de Betuwe. Ik zat in vijf Havo en was één van de zes leden van de Feestcommissie: de PEEV (Plus Est En Vous). Dat zoiets als ‘er zit meer in jou’ betekent. Het hele jaar door organiseerden we van alles. Op sommige vrijdagavonden een mooie film in de aula, die dan écht helemaal vol zat. Een groot feest in het lokale Dorpshuis en natuurlijk de jaarlijkse Bluesnight, waar iedere leerling zijn of haar muzikale kunsten kon laten zien. Maar het allerleukste evenement was tóch de jaarlijkse Rozenactie op Valentijnsdag. Iedere leerling die (stiekem) verliefd was op een medeleerling, kon zich aanmelden. Wij van de PEEV, zorgden er dan voor dat jouw crush een roos ontving op deze bijzondere dag. Mét of zonder kaartje natuurlijk. Ik voelde me de koning. Met een emmer vol met rode rozen stapte ik ieder lokaal weer binnen. Net voordat ik mijn eigen klasgenoten wilde gaan verrassen viel me iets op. Ik zag mijn eigen naam op één van de kaartjes staan. Die zag ik even niet aankomen. De meisjes uit mijn klas wisten ervan. Ik was de klas nog niet binnengelopen en één van hen riep: "En, weet je al van wie jouw roos is?" Rood, echt knalrood werd ik. Net zoals mijn roos. Ik deelde de rozen rap uit en liep de klas uit. Er stond geen naam op het kaartje, maar al snel hoorde ik dat mijn roos van een meisje van de MAVO kwam: Patricia. Iedere keer dat ik haar op de gang zag lopen tussen de lessen door, dook ze weg. En ik was toen zo’n ongelofelijke kneus op het gebied van de liefde dat ik haar nooit heb durven bedanken voor de roos. Tja, kun je nagaan. Eén roos, waar ik het ruim twintig jaar later nóg over heb. Nu is dat wel anders. Je hoeft een willekeurige reclamefolder maar open te slaan en daar staan ze allemaal: de dure luchtjes en de chocoladepresentjes waarmee je je liefje kunt verrassen. Natuurlijk is de champagne ook weer in de aanbieding deze 14e februari. Hét liefdesdrankje bij uitstek. In de 17e eeuw ontdekt en het werd al snel een bijzonder drankje. Zowel witte als blauwe druiven zorgen voor de mooie kleur en de toevoeging van een klein beetje suiker zorgt voor de bubbels in de fles. Ook weer zoiets dat onze slimme commercie omgetoverd heeft tot iets speciaals. Een passend drankje voor iedere mooie, fijne gebeurtenis. Ik durf te wedden dat velen van jullie een fles ontkurkt hebben om te vieren dat je dat een maand niet hebt kunnen doen. Je zou bijna verliefd op jezelf worden. Zo trots was je. Tenminste, dat was ik. Maar die roos van Patricia, lang geleden, voelde toch nét even wat fijner van binnen.