Eva past voor onbepaalde tijd

Ondanks dat ik opgegroeid ben in een gezin waar om diverse redenen veel te veel gedronken werd en waar ik ook kennis maakte met de negatieve gevolgen daarvan, sloop het alcoholgebruik mijn leven in. Samen met mijn echtgenoot, die ook opgroeide in een gezin waar een dagelijkse drankje normaal was, genoot ik echt van die wijntjes. Aperitiefje voor het eten, wijntje bij het eten, glaasje voor het slapen gaan, de weekendwijntjes, het champagne-ontbijtje, het vroege rosé-tje op vakantie, er was altijd wel een reden om een glaasje te nemen.

Totdat ik merkte dat mijn echtgenoot dezelfde trekjes als mijn vader ging vertonen als hij wat teveel op had en ik bij mijzelf de trekjes van mijn moeder herkende, die stiekem dronk om even de gewone wereld te ontvluchten. Nu dronk ik niet stiekem, maar de reden was (achteraf gezien) ook een stukje ontkenning. Ontkenning dat ik mijn leven bijna leidde zoals mijn ouders, terwijl ik daar altijd zo tegen gevochten had.

Ik ging meer sporten, gezonder eten en ook het alcoholgebruik kwam onder de loep. Maar ik vond het heel lastig minder te drinken met iemand in huis die zo gezellig een glaasje voor me klaar had gezet als ik thuis kwam. Het nee-zeggen bleef moeilijk en ook al had ik het in mijn hoofd, elke keer ging ik weer overstag; ah, eentje dan...

Totdat ik rondom de feestdagen IkPas voorbij zag komen en dacht "ja, dat ga ik doen". Op 3 januari gestart en tot mijn verbazing zonder problemen deze weken doorgekomen. Mijn echtgenoot deed in eerste instantie mee, hij is helaas afgehaakt, maar hij drinkt nu wel minder. In mijn omgeving weet niemand dat ik mee doe met IkPas, ik ben gewoon altijd 'de BOB'. Ik moet en wil het zelf doen, zonder uitleg te hoeven geven. Daarbij toegeven dat ik eigenlijk toch altijd teveel dronk, wil ik ook niet.

Inmiddels slaap ik lekker, al droom ik wel de meest wilde dromen, voel ik me energieker en zijn mijn dagen langer. Mijn kinderen zijn trots op mij en met het sporten en diëten gaat het voorspoedig. Maar het is niet alleen maar goed nieuws. Het heeft wel gemaakt dat ik nu met een 'nuchtere blik' naar mijn leven en huwelijk ben gaan kijken. En daar word ik niet zo blij van. Dus hoe dit verder gaat, dat zal de nieuwe uitdaging worden, maar ik ben blij en trots dat ik nu zover gekomen ben. Toch sterker dan ik dacht.

Om me heen hoor ik nu mensen aftellen totdat ze weer wat 'mogen' drinken. Bij mij constateer ik een verandering, niet dat ik nu zeg "ik drink nooit meer", maar ik ben er wel anders tegenaan gaan kijken. Ik lijk wel anti-alcohol te worden, terwijl dit helemaal niet mijn bedoeling is. Iedereen maakt zijn eigen keuzes en een drankje op zijn tijd is helemaal niet erg. Maar het valt me toch steeds meer op wat voor effect alcohol op mensen heeft en ik voel me er niet meer prettig bij. Alcohol is een verslaving, net als roken. Ik ben destijds toch ook niet gestopt met roken om na een maand weer te beginnen? Dus waarom zou ik dan weer gaan drinken? Dus ik stel mijn glaasje gewoon nog wat langer uit. IkPas voor onbepaalde tijd.

Eva