De dagelijkse drinker

De dagelijkse drinker Iedere dag drinken. Omdat het lekker is. Omdat je dat nu eenmaal doet. Omdat het je de dag door doet komen. Omdat er altijd wel een reden te verzinnen is. En dan besluit je dat het anders moet. Addy en Anke pauzeren omdat ze dat willen. Addy (66): “Twee jaar geleden werd ik doorverwezen naar de specialist vanwege hartritmestoornissen. Daar kreeg ik te horen dat de huisarts in mijn verwijzing had gezet dat ik een chronische drinker ben. Ik viel van mijn stoel. Deze conclusie trok hij mede op basis van mijn Refusal-gebruik in het verleden (aversiemiddel waarbij je na inname ziek wordt als je alcohol drinkt, red.) Ik heb dit middel jarenlang gebruikt, in hele kleine hoeveelheden. ’s Ochtends brak ik een pil in kleine stukjes en nam er een paar kruimels van. Het was voor mij een wondermiddel, want ik dronk dan nooit. Veel te bang om ziek te worden. En als ik dagen later toch wat dronk, dan kreeg ik een boei van een hoofd. Dus de Refusal ging na verloop van tijd de deur uit. Tijdens de coronacrisis dronk ik elke dag twee Kasteelbiertjes. En soms wel meer dan dat. Dan fietste ik ’s morgens naar de supermarkt en haalde, naast een paar andere boodschappen, mijn vaste biertjes. Dan begon ik om 15.00 met mijn eerste Kasteelbiertje en om 17.00 fietste ik weer terug naar de supermarkt om wat bij te halen. Zoals een klein flesje goede wijn. Waar maar twee glazen uit kunnen. Anders kwam ik de dag niet door. Een goede vriendin van me woont een heel eind bij mij vandaan. Wij schrijven al ruim tien jaar brieven naar elkaar. Hele dozen vol heb ik ondertussen. Zij vertelde mij over Dry January. Ik moest daar goed over nadenken of ik mee wilde doen. Ik zag er huizenhoog tegenop. Ik dacht zelfs dat ik beter bij haar kon blijven slapen een aantal nachten, omdat ik het anders misschien niet zou redden. Maar dat ging me toch wat te ver. En ik was bang dat ik op de terugweg alcohol zou kopen. Dat deed ik namelijk voorheen altijd als ik bij iemand op bezoek was geweest. Ik begon aan Dry January en het ging me vanaf de eerste dag wonder boven wonder heel goed af. Ik kan het goed laten en ben er ook niet veel mee bezig. Ik denk er niet aan om weer te beginnen zodra ook deze pauze is afgelopen. Maar ik zeg niet: nooit meer drinken. Dat benauwt me. Toch zie ik ook wel in, dat het hele idee van ’s avonds voor een snorrend kacheltje zitten met een goede whisky, niet voor mij is weggelegd. Die whisky is ’s middags al op.” Anke (60) is opgevoed met het motto: ‘er wordt niets weggegooid’. Dat gold voor eten én drinken. Die fles wijn die Anke voorheen dagelijks opentrok, moest en zou opgaan. Maar of dat er nu mee bedoeld werd? “Weggooien was zonde, dus aten en dronken wij -een groot gezin uit de Achterhoek- alles op wat we voorgeschoteld kregen. Het is natuurlijk niet helemaal daaraan te wijten dat ik voorheen een fles wijn per dag leegdronk, maar dat ‘alles moet op’ zit er wel ingebakken. Als ik voor een verjaardag Franse kaasjes in huis haal, dan eet ik -nadat het bezoek is vertrokken- alle restjes op. Daarnaast heb ik de pech dat ik alles lust wat betreft alcohol. Bier, wijn, sterke drank: het maakt mij niet uit. Ik vind het allemaal lekker. Ook ben ik niet speciaal een gezelligheidsdrinker. Ik drink net makkelijk thuis als tijdens sociale gelegenheden. Ik ken mezelf intussen goed genoeg om te weten dat als deze pauze straks voorbij is, ik sterk moet zijn om niet direct mijn oude drinkgewoonte op te pakken. IkPas helpt mij ontzettend goed om niet te drinken. Ik doe al vijf jaar mee en draag mijn armband met trots. Dit jaar heb ik voor het eerst ook meegedaan aan Dry January en de overbruggingschallenge. Voorheen nam ik alleen deel aan de 40 dagen geen druppel challange. Omdat ik straks bijna 90 dagen heb gepauzeerd, heb ik er meer vertrouwen in dat ik de dagelijkse fles wijn kan laten staan. Ik ben me nu meer bewust van mijn alcoholgebruik. Mijn partner drinkt nauwelijks dus dan moet mij het ook lukken. Ik ga ervoor.”