De 100-dagen challenge

Waar ben ik aan begonnen? Ik heb me aangemeld om een wekelijkse blog te schrijven voor IkPas. Dat had een ander effect dan ik verwachtte. Lees verder en ik leg het je uit. In januari deed ik voor de vierde keer mee aan Dry January. De voorgaande jaren was het goed bevallen. Even een pauze inlassen om mezelf ervan te overtuigen dat ik best zonder alcohol kan. Daarna kon ik weer extra genieten van mijn wijntje, biertje of whisky. Want ik ben een liefhebber. Dit jaar besloot ik er een maand aan vast te plakken. 28 dagen in februari, dat moet toch te doen zijn. En het was te doen. Het beviel zelfs uitstekend. Wat eerder naar bed, nog even lezen of naar ‘Met het oog op morgen’ luisteren. En ook een gevoel van macht. Ik ben de baas. Geen dagelijkse tweestrijd om wel of geen alcohol te drinken. Nee is nee. (Ik moet wel bekennen dat ik in februari twee keer na het oefenen met mijn muziekmaat K. één Belgisch biertje heb gedronken. Dat hoort er zo’n beetje bij na het spelen. Even chillen, een muziekje luisteren en bijpraten bij een biertje. Daarna geen aanvechting gevoeld om op andere dagen te drinken.) En toen kwam maart. En toen kwamen de mailtjes van IkPas. Doe je ook mee aan de 40-dagen challenge? Ik dacht terug aan mijn katholieke kindertijd. Op Aswoensdag haalden we een askruisje in de kerk en dan begon de vastentijd. 40 dagen. Wij kinderen hadden ieder een snoeptrommeltje. Snoepjes die we van moeder, oma, tantes en anderen kregen spaarden we op in dat rommeltje. Om ons er op Eerste Paasdag misselijk aan te eten. Oké, dan zet ik mijn alcoholvrije bestaan nog een maand voort. Dan zijn het in totaal 100 dagen! Zo lang heb ik sinds mijn 14^e niet meer niet gedronken! En toen de vraag van IkPas langskwam wie een blog wilde schrijven, dacht ik: dat neem ik er ook wel bij. Genoeg te vertellen over alcohol. Dat nu bleek een misrekening. Ja, er is genoeg te vertellen over alcohol. En dat zal ik in de komende blogs ook doen. Maar tegelijk ben ik door de belofte om wekelijks te schrijven in mijn hoofd veel meer met alcohol bezig dan ik eigenlijk wil. Januari en februari gingen redelijk makkelijk voorbij. Zonder al te grote verleidingen. Niet drinken kan kennelijk ook een gewoonte worden. En de alcoholvrije bieren zijn steeds smakelijker. De afgelopen dagen maalde het in mijn hoofd. Waar moet ik over schrijven? Of je ook afhankelijk van alcohol bent als je elke dag 1 of 2 consumpties neemt en je moeite hebt om een keer een dag over te slaan? Over de boeken die ik heb gelezen over alcohol? Over de flessen in mijn drankenkast? Over waarom ik meedoe met IkPas? Over mijn haat-liefdeverhouding met alcohol? Ondertussen krijg ik steeds meer trek in een alcoholische versnapering. Ik dacht dat de blog voor IkPas een mooie stok achter de deur zou zijn om het nog eens 40 dagen vol te houden. Het blijkt (in ieder geval de eerste dagen) een paard van Troje dat mij met de neus op mijn relatie met alcohol drukt. Het zij zo. Ik heb nu toegezegd, en die belofte maak ik waar. Er is inderdaad genoeg te vertellen over alcohol. En over wat het voor mij betekent. Stay tuned. Ik wens iedereen die meedoen aan IkPas veel sterkte. Denk er niet te veel over na. Ik heb ergens gelezen dat een nieuwe gewoonte gemiddeld 60 dagen nodig heeft om in te slijten. Hoe langer je niet drinkt, hoe gemakkelijker het wordt. We gaan het zien. Jos in het kort Ik ben Jos Leijen, bijna 62 jaar oud en tekstschrijver van beroep. Ik werk als freelancer en schrijf teksten voor onder meer websites, jaarverslagen, brochures en magazines. Daarnaast geef ik 2 avonden in week mondharmonicales. Muziek is mijn grote hobby. Naast het lesgeven speel ik in een folkband en samen met een gitarist. We treden regelmatig op, al is dat met alle lockdowns wel een stuk minder geworden. De 40-dagenchallenge is mijn derde onthoudingsperiode op rij. Ik ben begonnen met Dry January en heb daar KortDroog aan vastgeplakt. Eigenlijk was ik alleen van plan om in januari droog te staan. Maar diep in mij leeft de wens om helemaal zonder alcohol te leven. Vandaar dat ik in februari ook niet heb gedronken. En nu dus maart en de eerste 10 dagen van april. ‘Om het af te leren’, zoals mijn oma zei.  Ik was altijd wel een liefhebber van een lekker drankje. Lang geleden was ik de vaste ‘biercorrespondent’ voor een horecablad. Een nieuw biertje op de markt? Opening van het bokbierseizoen? Ik was erbij en schreef erover. En ooit had ik ook een grote collectie whisky’s. Begonnen met verzamelen na een heerlijke vakantie in Schotland 20 jaar geleden. Daar zijn nog een paar flessen van over. De afgelopen 3 jaar heb ik meegedaan met Dry January. Maar na een droge maand verviel ik toch steeds weer in oude gewoontes. Zoals De Dijk al zong: ‘slechte gewoontes zijn vaak het lekkerst’. Niet dat ik veel dronk of regelmatig dronken was. Maar wel al snel elke dag 1 of 2 consumpties, dan net iets te laat naar bed, en vervolgens moeite met opstaan. En vooral het gevoel dat ik niet de baas was. Het is voor mij makkelijker om helemaal niet te drinken, dan om af en toe te drinken. En nu dus nog 40 dagen erbij. Om mezelf extra te motiveren heb ik me aangemeld om wekelijks een blog te schrijven voor IkPas. Als extra stok achter de deur. Het wordt sowieso een uitdaging, want in maart vier ik mijn verjaardag. Geen flesje port, bierpakket of whiskyproeverij dit jaar. Het wordt een interessante periode. Via mijn blog houd ik je op de hoogte. Ik wens iedereen die meedoet met IkPas veel succes. Het gaat lukken. Op naar Pasen.