Blogger Vonne over die bekende drang

Week 3 was tot nu toe de lastigste week. Werk was een chaos, en na een lange dag voelde ik de verleiding om een glas wijn in te schenken onder het mom van ontspanning. Even uitblazen, dacht ik, even dat momentje voor mezelf. Maar ik wist ook: dat glas brengt me niet de rust die ik zoek, het haalt me alleen maar onderuit. Dus daar stond ik, een kwartier lang rondjes te draaien in de keuken, tot ik uiteindelijk Crystal Clear inschonk en mezelf op de bank zette. Het werkte. Geen spijt, geen kater, alleen een klein momentje van trots dat ik het niet had gedaan.

Het weekend was misschien nog moeilijker. Vrijdagavond stond er een feestje op de planning en zaterdagavond ging ik uit eten. Beide avonden voelde ik die bekende drang opkomen. Een feestje zonder een drankje in mijn hand? Dat voelde ongemakkelijk, alsof ik er minder bij hoorde. En in een restaurant, met die uitgebreide wijnkaart voor mijn neus, was het nog verleidelijker om mezelf gewoon één glas te gunnen. Maar ik weet hoe dat gaat. Voor mij blijft het nooit bij één glas. Eén wijntje leidt naar een tweede, en voor ik het weet is de fles bijna leeg. Het idee dat ik dan weer een zware, mistige zondag tegemoet zou gaan, gaf de doorslag. Ik wilde een heldere dag, vol energie en vrijheid, en dat kreeg ik. Ik stond op zondag fris op en voelde me goed over mijn keuzes.

Wat ik nu vooral begin te merken, is dat dit niet per se een afscheid van alcohol is. Ik wil echt niet voor altijd stoppen, maar ik wil wel dat drinken de uitzondering wordt in plaats van de standaard. Dat is een beetje confronterend, omdat het voor mij voelt alsof ik mezelf opnieuw moet uitvinden. Nu krijg ik nog complimenten als ik vertel dat ik niet drink: “Wat knap van je!” of “Goed bezig!” Dat voelt fijn, want het geeft je even die extra motivatie. Maar straks is dit mijn nieuwe normaal. Niemand die je nog een schouderklopje geeft omdat je geen wijnglas in je hand hebt. En hoewel ik weet dat het goed is, voelt dat ergens ook een beetje kwetsbaar.

Toch ben ik blij met wat ik tot nu toe heb bereikt. Drie weken alcoholvrij heeft me al zoveel opgeleverd: mijn hoofd is helderder, ik voel me fitter, en ik haal meer uit mijn dagen. Het is geen makkelijke reis, maar het is het absoluut waard. Nu op naar de vierde – en voorlopig laatste – week van deze uitdaging. Eén dag tegelijk blijf ik kiezen voor wat goed voelt. En dat voelt steeds beter.