Blogger Vonne

Hallo en welkom op mijn blog! Mijn naam is Vonne. Ik ben 30 jaar jong, woon in Utrecht, en doe weer eens mee aan Dry January. Omdat… waarom ook niet? Zoals ieder jaar begint deze traditie met een indrukwekkende farewell tour van wijn, bier, en champagne rond kerst en oud & nieuw. Na deze weken van functioneren als een menselijk wijndepot, is het tijd voor een maand nuchter. 

Normaal gesproken start mijn Dry January ergens op 1 januari, afhankelijk van hoe lang het duurt voordat ik uit bed kruip. Meestal wordt die beslissing genomen door mijn kater, die rond lunchtijd genoeg aandacht heeft gehad en me toestaat water en droge crackers te overwegen. Maar dit jaar besloot ik het anders aan te pakken. Mijn Dry January begon officieel om 00:00 uur op 1 januari. Nou ja, officieel om 00:01, want natuurlijk heb ik eerst nog even een glas champagne naar binnen gegoten. Laten we niet overdrijven met dat 'nieuw begin'-gedoe.

Ik had me voorgesteld dat het alcoholvrij leven binnen twee dagen wonderen zou doen. Ik zag mezelf al fris en fruitig ontwaken, mijn huid straalde als een Instagram-filter, en ik voelde me zo helder als een bergmeer. De realiteit? Om 4:00 ’s nachts lag ik klaarwakker naar het plafond te staren. Je zou denken dat mijn lichaam enthousiast zou zijn over deze gezonde verandering, maar nee hoor, het voelde zich duidelijk verraden.

Na een Google-sessie midden in de nacht ontdekte ik dat dit heel normaal is. “Het hoort erbij,” schreven de experts. Oh, fijn. Blijkbaar is je lichaam bezig met een soort detox en besluit het dat slapen daar even niet bij hoort. Maar goed, na een week zou het beter worden, beloofde Google. Ik koos ervoor om dat te geloven, omdat ik toch geen keus had. Als klap op de vuurpijl werd ik ook nog ziek. Dit is dus blijkbaar hoe mijn lijf me beloond voor het vermijden van gif voor één maand. Hierdoor was het overigens wel makkelijk om het eerste weekend van Dry January door te komen. 

Een paar dagen later ging ik uit eten. Het eerste etentje zonder alcohol. Geen wijnarrangement. Geen “Doe mij maar een biertje.” Gewoon… cola zero. Ik was voorbereid op medelijdende blikken en vragen als: “Ben je zwanger?” Maar tot mijn verbazing merkte niemand iets. Blijkbaar draait de wereld gewoon door, zelfs als ik geen wijn bestel. Wie had dat gedacht?!

En toen, de ultieme beloning: De wekker ging de volgende ochtend om 6:00 en ik werd wakker zonder hoofdpijn, zonder schuldgevoel en – bonus – zonder het gevoel dat mijn hersenen door een cementmolen waren gehaald. Geen droge mond, geen spijt. Gewoon… helder. Voor het eerst begreep ik écht wat mensen bedoelen met: “Alcohol drinken is energie lenen van morgen.” Ik had blijkbaar al jaren een enorme schuld bij morgen opgebouwd.

Dus ja, Dry January is begonnen. Zullen we het volhouden? Zeker weten. Zullen er momenten komen dat ik met een glas water in mijn hand naar een fles wijn staar alsof ik Romeo ben en die fles mijn Julia? Absoluut. Maar hé, voorlopig voelt helder zijn best goed.