En weer een week verder.
En net mij vele anderen die niet of minder zijn gaan drinken.
In deze blog gaat het om mij en mijn gedachten omtrent het (niet) drinken.
Ik drink niet, superblij mee.
Waar het stoppen met roken door iedereen als prestatie wordt beschouwd, is stoppen met drinken dat minder.
Sterker nog, ik voel een rem om het te zeggen.
Tuurlijk drink ik niet, maar om de een of andere reden ben ik daar minder trots op dan het feit dat ik niet rook.
Roken is superslecht voor je, dat weten we, maar drinken is net zo slecht.
Waarom dat verschil?
Wellicht omdat drinken als sociale aangelegenheid wordt gezien...
Hoe komt het dat jongeren zodra ze 18 zijn… en ook al daarvoor, er zoveel heil in zien om het niet op een drinken te zetten maar op een zuipen. Om vervolgens kotsend en laveloos thuis (hoop je) aan te kloppen. De jongeren zelf schamen zich hier niet voor, er zijn er zat die er trots op zijn of die er in ieder geval hartelijk om kunnen lachen, dit was overigens in mijn jeugd ook het geval (ben ondertussen geen 18 meer).
Niet drinken is een harde/moeilijke les om te leren lijkt het.
En dan de omgeving, in mijn geval kennissen en ook deels familie.
Drinken is normaal, dat moet je vanuit huis managen, geef je kind op zijn 18e maar een biertje/wijntje dan kunnen ze het leren. Er wordt gezegd 'zo wordt geleerd waar de grens ligt', mijn vraag is of dat wel een les is die je moet leren in de praktijk.
Het lijkt mij evident dat drinken niet goed is en dat het niet nodig is om de grens hiervan op te zoeken.
En hé, moet je als ouder dit stimuleren /leren aan je kinderen?
Je kinderen een pakje sigaretten meegeven (hypothetisch)…..nou, nou dan ben je een slechte ouder want dat kan echt niet.
Wat is het verschil….hoe bijzonder.
Kennelijk is drinken net als vroeger roken geaccepteerd en zijn de stoppers van drinken nu de voorlopers, over 50 jaar zegt men van alcohol hetzelfde als van roken nu.
En nee ik ben niet roomser dan de paus, ik doe mee aan Dry January, ook in het kader van een voorbeeld geven aan mijn kinderen, hoop ik.
We/ik word(en) langzaam wijs….
Laat ik deze keer maar een voorloper zijn.
298.000
deelnemers gingen je voor