Blogger Maresch over Koning Alcohol

Temptation Island. Eigenlijk ken ik dat televisieprogramma helemaal niet – “Ja, ik heb het bij de kapper gezien", om een grapje van cabaretier Harrie Jekkers te gebruiken. De titel intrigeert me, een eiland vol verleiding, zo voelt het de laatste weken soms wel, maar dan zonder luxe resort op een tropisch eiland en zonder vrouwelijk schoon en charmante stoere hunks.

Temptation Island is van oorsprong een Amerikaanse reality serie die voor het eerst in 2001 op Fox werd uitgezonden. Er zijn in diverse landen, met wisselend succes, eigen versies gemaakt onder meer in Nederland en Vlaanderen voor RTL5, Veronica en V8 en er waren vele varianten.

In Temptation Island gaan vier koppels een wat genoemd wordt ‘ultieme relatietest’ aan door veertien dagen lang, gescheiden van elkaar, door te brengen in het gezelschap van een aantal verleiders en verleidsters op een tropisch eiland. Er is avond na avond een open bar, er zijn dates op exclusieve plekken en bij het kampvuur krijgen de partners beelden van elkaar te zien. De centrale vraag is of hun relatie sterk genoeg is en ze de verleidingen kunnen weerstaan.

Temptation, ohlalalala..

Nu ben ik net de zestig gepasseerd, single en besteed mijn vakantiedagen doorgaans aan saaie wandelvakanties in de Benelux of Duitsland of bezoek meerdaagse filmfestivals. Logies en ontbijt vind ik dan bij mensen thuis die een kamertje met een eenpersoonsbed verhuren. Het is decennia geleden dat ik tropische eilanden bezocht, daarvan herinner ik me voornamelijk zweterige wandelexcursies vol met bloedzuigers en zoektochten naar reuzenpaddestoelen en neusapen.  

Met mijn obesitaslijf, warrige haardos boven een verlopen kop heb ik in het koude Holland op weg naar de supermarkt met een  gerecyclede plastic kraaktas weinig te duchten van verleidelijke bikinibabes, ik word ouder en mijn sexappeal is niet meer wat het nooit geweest is. En bovendien, wie zou ik moeten bedriegen?

Er is maar een verleider die geregeld mijn pad kruist en mijn god wat haat ik die vent met z'n vadsige lijf en mottige, verschoten rode mantel, een houten kroon op z'n vettige haren, maar hoe vaak ben ik desondanks niet bezweken voor zijn dubieuze, doorzichtige charmes? Zijn naam? Koning Alcohol.

Koning Alcohol vertoont zich niet altijd in koninklijk ornaat dat betere tijden heeft gekend, soms verschijnt hij in de gedaante van een stereotiepe tweedehandsauto verkoper: gel in het haar, een duur uitziend pak, een vast gebeitelde neplach. Hij wil me echter geen auto verkopen, hij wil me verleiden om te gaan drinken. Want zonder drinkebroeders en -zusters geen rijk en geen onderdanen, geen scepter, geen koninklijke toelage; stel je voor dat hij een baan zou moeten gaan zoeken!

Telkens als ik naar buiten ga, staat hij voor de deur van mijn portiek. Ongevraagd loopt hij met me op. Hij wijst me op een abri poster bij de tramhalte met daarop een bralligere Beau van Erven Dorens in een schreeuwerig onesie, proostend met een glas rode wijn: "Zie je nou man? Drinken is leuk, grappig, sociaal, je hoort erbij als je drinkt, nooit meer alleen!"

Even verder passeren we een wijnhandel, in de etalage een bord met een krijttekening weerbericht: "Vanavond 99% kans op wijn.”

"Whahahahaa! Lachen man, he, waar ga je heen, we gaan naar binnen, toch?” 

Op een terras zitten dames van zekere leeftijd in dikke jassen met bontkragen onder de elektrische straalkachel met sigaretten aan een tafel met grote bellen witte wijn. "Gast, waarom bied je ze niet nog een rondje aan? En neem er zelf ook een, kom op ga met ze kennismaken, weet je überhaupt nog wel hoe een vrouw er uitziet?”

"Wat nou je types niet?”

Hij zit naast me in de bioscoop, een reclame van die Beroemde Korhoen verschijnt op het witte doek, hij fluistert: “Een goede film wordt altijd afgerond met een goed glas."

"Hoezo goedkope bocht? Het smaakte je anders erg goed vroeger, die fles was zo leeg, weet je nog? Ik was er immers zelf bij!”

Achterin zit een groepje jongemannen, ze ploppen tegelijkertijd met groene beugelflessen, zoals in een reclamecampagne van een tijdje geleden, eten hoorbaar popcorn, praten met volle mond. Een movie 4 pack met popcorn voor een prijs waarvan een bijstandsmoeder een driegangen diner kan koken voor haar kroost.

In de foyer posters van het komende filmfestival. Sponsors zijn o.a. Kaapse brouwers en Loopuyt gin. Koning Alcohol knikt instemmend.

In het oefenhok van de band. De dikke drummer heeft vijf flesjes pils naast zich neergezet. Straks zal hij nog een zakflacon jagermeester tevoorschijn halen. Ik weet dat hij in de auto op de parkeerplaats voor binnenkomst al een paar flinke teugen heeft genomen. Dat heeft hij nodig om los te komen, zegt 'ie. "En jij dan… Spa Rood? WTF! Man, ga een biertje halen bij de bar, een hark is meer Rock and Roll dan jij, sukkel, kom op zeg!”

Hij popt op als ik datingsites bezoek. Ik lees 10 profielen waarvan 9 vrijwel identiek: favoriete film The Green Mile of the Shawshank Redemption, boeken, muziek: er is zoveel. Vakantie: zon en een beetje cultuur snuiven. Ze zoeken geen invulling maar een aanvulling en ze willen met mij wijntjes drinken op een terrasje. "Jahaa.. of course loverboy!”

Op het werk in de brasserie van de zorginstelling, een ouder echtpaar zit lekker te borrelen, de vrouw begint al een beetje met dubbele tong te praten: "Ach wat, anderen zijn jaren in therapie, ik drink 's middags graag mijn borreltje!” Een vette knipoog van de koning.

Ik heb het allemaal weerstaan, de wereld buiten als een groot Alcoholisch Temptation Island. Eenmaal thuis als ik Gas Guy de deur uit heb gebonjourd, toont de wereld zijn lelijke gezicht. Ik heb stemmingswisselingen, implosieve woedeaanvallen die ik binnenhoud, ik hoop niet dat iemand het merkt. Ik heb spanningshoofdpijn op een plek, ben kortademig, slapen lukt nu beter, maar zeker nog niet optimaal. Afvallen? 0,0 gram! Rise and Shine 's morgens? Vergeet het maar, hoewel veel te vroeg wakker moet ik me haasten om nipt op tijd te komen. 

Toch ga ik door, ik pak droge februari er ook nog bij en maart lukt waarschijnlijk ook nog wel. Noem het koppigheid. Ik vind Duizend Dagen Droog wel cool klinken… Ik moet uitkijken dat ik niet overmoedig word, ik zit net aan een kleine vier weken droog!

Het maakt toch wel uit hoe lang, hoeveel en hoe vaak je gedronken hebt. Voor mij betekent dat een lange ontwenningsperiode. Een terugval was in voorgaande jaren realiteit na vier maanden of zo. Maar momenteel wil ik niet terug. Ik zag laatst een foto van mezelf op WhatsApp... Man... vreselijk! En als je goed kijkt zie je achter mij, in de schaduw, Koning Alcohol op een krukje zitten in de hoek… Gluiperig grijnzend.