Deze week stond in het teken van dubbel ‘afkicken’. Naast mijn alcoholvrije periode besloot mijn mobiele telefoon dat het tijd was voor nóg een uitdaging.
Zonder enige waarschuwing schakelde ze zichzelf uit en weigerde elk teken van leven. Dat gebeurde op vrijdagavond, midden op een verjaardag. Op een feestje zonder alcohol, maar met appelsap en pizza.
Zo begon een week van nog minder: geen appjes, geen glas rode wijn, geen eindeloos scrollen, geen speciaalbier. Een week van minder, minder en nog eens minder. En dat bracht dus weer opnieuw de nodige ontwenningsverschijnselen met zich mee. Af en toe greep ik automatisch naar mijn telefoon, die me stoïcijns bleef negeren. Op het feestje moest ik even schakelen: geen wijn dus, maar appelsap.
Mijn favoriete afleidingsmanoeuvres waren collectief uitgeschakeld, alsof het zo gepland was. Want eerlijk is eerlijk: het zijn makkelijke ontsnappingsroutes, en soms dus manieren om ongemak even te verzachten. Als ik me zorgen maak, kan ik me verliezen in eindeloos scrollen om minder na te denken. Voel ik me ongemakkelijk of onzeker, dan drink ik soms nét iets sneller een glas wijn. En die afleiding is altijd binnen handbereik—de telefoon in je zak, wijn in de supermarkt of standaard bij iemand thuis. Weg uit je hoofd, weg van dat ongemak. Vluchten zo snel als je kan.
Maar deze week dus niet. En zo ging het weekend verder net als de rest van de week. De zaterdag begon helder, ik was vrij, las een boek, en maakte een creatief projectje af. Geen mobiel, wel een glas thee. Meer in het moment. En zo kreeg ik toch onverwachts een cadeautje: extra tijd en een helder hoofd. Tijd om écht te lezen, iets te maken en meer in het moment—zonder ruis. Misschien was ‘minder’ deze week eigenlijk juist ‘meer’.
298.000
deelnemers gingen je voor