Gister was ik met mijn lief uiteten. We kennen elkaar nu al 21 jaar en ik denk serieus dat dit de eerste keer was dat we niet dronken als we samen uitgaan.
De vraag is eigenlijk ook: als we uiteten gaan, gaan we dan lekker uiteten of gaan we eigenlijk stiekem uitdrinken? Op een feestje heb ik tot nu toe eigenlijk helemaal niet zoveel last van niet drinken. Gewoon thuis na een dag werken mis ik het ook niet heel erg. Maar nu, zo samen romantisch uiteten, was het eigenlijk de eerste keer dat ik het echt voelde: het gemis van alcohol.
De avond kwam net iets stroever op gang. We bleven met onze gedachten net wat langer bij ons werk hangen. We waren eerder thuis dan normaal. We deden geen afzakkertje ergens meer op weg naar huis op de fiets. Best ongezellig toch? Of lijkt dat maar zo? En daar zit precies mijn worsteling. Is het gewoon onwennig omdat we het niet eerder gedaan hebben en moeten we leren om in dezelfde mood te komen zonder alcohol? Of is alcohol wel een soort fijne sociale smeerolie? Een duwtje in de rug dat een gewone avond net dat beetje extra geeft. We associëren het niets voor niets met ontspanning & gezelligheid.
Terugkijkend denk ik dat het niet zo gek is, dat we een eerste keer uiteten zonder alcohol merkte dat het anders was en dat dat voelde alsof de avond toch net iets minder geslaagd was. Ik ben benieuwd hoe het is als je wat langer niet drinkt en al vaker uiteten bent geweest zonder drank. Lukt het dan wel gelijk om in diezelfde relaxte stand te komen? Een ding weet ik wel, de volgende dag vond ik het helemaal niet erg dat ik niet gedronken had, stond ik lekker fris op en heb ik een heerlijke vroege ochtendwandeling met de hond gemaakt en genoot ik volop van alle vogel- en natuurgeluiden. En dat frisse voordeel voelde ik eigenlijk zelfs al toen we ‘s avonds thuiskwamen.
298.000
deelnemers gingen je voor