Indofood

Voordat ik met de challenge begin, check ik even de verjaardagen. Gelukkig valt het deze keer mee. Verder hoop ik dat het gewoon blijft regenen en sneeuwen de komende 40 dagen, zodat er geen vakantiegevoel ontstaat. Want een vakantiegevoel betekent wijn, of een glas cognac. Nu word ik niet depressief hoor van die 40 dagen niet drinken. Integendeel, ons motto in huis is ‘Carpe Diem’ met of zonder.

Ik heb er nu een week opzitten, en de verleidingen om een glas wijn te nemen waren er direct al.
Je ontkomt er gewoon niet aan, want de wereld om je heen gaat gewoon door. Ik ben getrouwd met Bea. Ze is een tweede generatie Indo, en dat betekent dus regelmatig eten van de toko, of het wordt gewoon thuis gemaakt. Op hoog niveau hoor, mag ik wel zeggen. Met de jaren komt de ervaring en de finesse. Deze week hebben we (corona-proof) afscheid genomen van mijn jongste zoon met zijn gezin. Ze zijn voor hun bedrijf voor onbepaalde tijd naar Bali vetrokken. Ze hebben een online reisbureau genaamd ‘Oaktravel’ en zijn gespecialiseerd in Zuidoost-Azië. Afscheid bij ons betekent eten en drinken. Dat eten bestaat uit nasi rames, kip, en heerlijke zoete agar agar als dessert. Homemade natuurlijk.

Wat betreft het drinken wordt er dan naar mij gekeken. Ik heb van mijn broer geleerd dat je bij Indofood een witte wijn moet drinken. Een Gewurtztramminer. Deze staat dus altijd koel en er is een flinke voorraad in de berging.

Als je met IkPas meedoet dan moet je het niet geheim houden. Dan moet je het breed verkondingen en ook gewoon op Facebook en Instagram laten weten. Het hele gezin wist dus van mijn challenge, want op het moment dat ik naar de koelkast liep hoorde ik al heel zachtjes om me heen: IkPas tralalala… IkPas…. IkPas tralalala… en dat werd steeds luider. Zelfs de kleinkinderen deden mee.  Conclusie? Water smaakt ook uitstekend bij Indofood. Doe er wat limonadesiroop bij en het is net of je een glas rosé voor je hebt staan.

Ik word in de familie echt niet gezien als een alcoholist hoor, maar als een gezellige meedrinker.

Voor mij is het belangrijk dat ik de deelname aan IkPas deel met anderen. De steun die je krijgt, de blik van niet doen, of ‘een watertje opa’, maakt dat de challenge al bij voorbaat geslaagd is. Echt doen mede IkPassers schreeuw het van de daken en maak er geen geheim van.

Er was nog een verleiding deze week. Je kent ze wel de Indo-tantes. Yvonne Keuls heeft er regelmatig over geschreven. Er staat zelfs een standbeeld van de Indische Tantes op het Frederik Hendrik plein in Den Haag. Tante Toet, tante Lien, tante Mekkie. Wij hebben ook zo’n tante in de familie. Tante Frieda. Tante Frieda woont alleen en heeft twee parkieten: Charlie 1 en Charlie 2.

Tante kletst de hele dag en dan vooral over eten. Logeren is geen probleem, maar je moet wel eten, heel veel eten, en geen nee zeggen. Soto, rissoles, gado gado. ’s Morgens twee ei op twee cadet, want alles wordt in het enkelvoud gezegd en het eten in meervoud gedeeld.

Als we tante willen bezoeken, dan bellen we eerst even. 5 minuten later belt ze terug, met wat we gaan eten en dat ze twee flessen rosé zal kopen voor mij, en “is Henk ook niet jarig? Gall & Gall bon toch?” “Nee tante, Henk doet mee aan ikPas”. “IKPAS ….. tante”. “Adoe, kasian”. Als je dan bij tante aankomt, staat er toch een fles rosé op tafel. Vaak van de juiste druif gemaakt en geen bon, maar een fles brandy voor de verjaardag. De flessen heb ik maar laten staan voor de volgende keer. “Vergeten Tante, neem ik de volgende keer weer mee”. “Belanda bodoh” zegt Tante.

Ik wil maar zeggen de verleidingen liggen op de loer, en vooral in de eerste week van een challenge. Je lichaam is nog aan het ontwennen en je hoofd zegt: ‘doe het maar’. Als pensionado heb je heel veel vrije tijd. Tijd waar je wat mee moet en doet. De tennisclub, de golfbaan, potje kaarten, biljarten. Er is tijd genoeg om een uitstapje te maken en daar hoort vaak toch ook een drankje bij. We doen het echt niet slecht hoor. Volgens het CBS houdt 50% van de ouderen tussen de 65-75 jaar zich aan de alcoholrichtlijnen en boven de 75 is dat 65%. Bewustwording is een goede zaak, en een alcoholpauze helpt daar bij. Je moet het gewoon doen. IkPas is er ook volgend jaar, zet het maar in je agenda.