Plafonddienst

Het is drie uur s’nachts en ik ben klaarwakker. Ik heb nog geen seconde geslapen en het lijkt er ook niet op dat dat binnen afzienbare tijd gaat lukken. Dit heet plafonddienst. Ik heb een ongelooflijk druk hoofd en op dit moment gaat er werkelijk van alles door m’n koppie. Van de fantastische lunch die we vandaag hebben gehad ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van mijn moeder, de douche die nodig een schoonmaakbeurt nodig heeft, een discussie die ik ooit eens in het verleden heb gevoerd, tot zorgen over deze of gene etc etc. VER-SCHRIK-KELIJK!!! Lang geleden dat ik dit heb gehad en gelukkig maar, want deze drama-nachten kan ik missen als kiespijn. Ik haal er op zulke momenten werkelijk alles bij. Ik kan dan letterlijk de ellende voelen van een bepaald moment in mijn leven en krijg er ook rustig weer hartkloppingen van, met of zonder zweetuitbraak. Schuldgevoelens over dingen uit het verleden wisselen zich in rap tempo af met de behoefte een boodschappenlijstje te maken en ideeën over het opruimen en opnieuw inrichten van mijn schuur. Zucht….. Dit is zoooo vermoeiend!! Daarnaast heb ik last van mijn lijf, dat schreeuwt namelijk om slaap, maar krijgt dat niet. Langzaam kom ik op een punt dat ik niet eens meer gaap en over mijn vermoeidheid heen raak. Ik heb het geluk dat ik morgen vrij ben, dus ik kan me enigszins overgeven aan het ellendige gevoel. Ik pak daarom voor de tigste keer mijn sudokuboekje en begin aan puzzel 6 van deze nacht. Ik had zoveel plannen voor morgen, maar die probeer ik maar zoveel mogelijk uit mijn hoofd te zetten. Uiteindelijk komt het besef dat het misschien best een goed idee is om een dagje niet te wandelen (echt?), mijn camera in de tas te laten (serieus?) en het huishouden tot en minimum te beperken (maar het moet!). Ik heb nog wel een boek liggen, niet te dik dus ideaal om in 1 dag uit te lezen. Ik zie mezelf al zitten onder mijn plaidje op de bank met mijn boek. Er komt weer een beetje rust in mijn hoofd. Ik bedenk me dat ik mijn gebrekkige nacht toch niet meer kan veranderen en ik prima kan functioneren zonder 7 à 8 uren slaap. Ik zou natuurlijk kunnen uitslapen, met de nadruk op ZOU. Uitslapen is mij namelijk totaal vreemd (zooo jammer). Het komt maar sporadisch voor dat ik later wakker ben dan een uur of acht/half negen. Ik kijk onmiddellijk op mijn wekker en constateer dat ik dan genoegen zou moeten nemen met een slaapje van uur of 5, misschien zelfs minder aangezien er op dit moment geen haar op mijn hoofd en geen vezel in mijn lijf denkt aan slapen. Ineens herinner ik me dat ik mijn regen-app al een tijdje niet heb gebruikt. Het was niet nodig, want ik sliep namelijk al weken als een os. Als de app geopend is, komt het rustgevende geluid me al snel tegemoet. Hopen dat dit me wat ontspanning brengt.

Ik sluit deze allerlaatste blog af met een trots gevoel. Ik heb 3 en een halve maand geen alcohol gedronken.  Tot op dit moment weet ik niet wanneer ik weer een drankje ga drinken. Het gaat vast gebeuren, maar ik zal zeer zeker niet direct naar de supermarkt/slijterij rennen als mijn uitdaging erop zit. Ik was tenslotte, op een dag als vandaag, niet zo fit wakker geworden als ik gisteren alcohol had gedronken. Een groot bedankje gaat uit naar IkPas voor het ondersteunen van mijn 14 weken(!)-challenge en uiteraard dat ik mijn verhalen/blogjes kwijt mocht op hun website. Het heeft me door deze periode heen geholpen en een hoop gebracht. Ik ben hier ontzettend dankbaar voor, maar tegelijkertijd ben ik ook opgelucht dat er een einde aan komt. De inspiratie is op.